Nė Kuran rrėfehet ngjarja nė vazhdim nga jeta e Musait:
Dhe ai (Musa) hyri nė qytet kur banorėt e tij qenė tė pavėmendshėm dhe gjeti atje dy burra qė po ziheshin, njėri nga pala e tij, ndėrsa tjetri nga armiqtė e tij. Njeriu i palės sė tij i kėrkoi atij ndihmė kundėr armikut tė tij, kėshtuqė Musai e qėlloi atė me grusht dhe e mbyti atė. Ai tha: Kjo ėshtė punė prej punėve tė Shejtanit. Ai me tė vėrtetė ėshtė armik ēorientues dhe humbės i qartė. (Kuran, 28:15)
Ngjarja e sipėr pėrmendur na shfaqė njė situatė nė tė cilėn Musai ishte dėshmitar i njė zėnke nė tė cilėn merrte pjesė njė njeri nga fisi i tij, pas sė cilės, pa vlerėsuar se kush kishte tė drejtė, ai muar anė duke goditur tjetrin. Edhepse qėllimi i tij sishte ta mbyste atė, ai vdiq nga goditja. Profeti Musa e pa se bėri mėkat. Parimi moral i kėsaj ngjarjeje ėshtė se kur njė person ėshtė nė gabim, ėshtė e padrejtė tė pėrkrahet vetėm pse i takon anės (palės) sė njėjtė. Musai e quan veprimin e tij tė gabuar, domethėnė pandehjen e tij tė epėrsisė sė njeriut nga vet fisi i tij si punė prej punėve tė Shejtanit.
Me tė vėrtetė, ēėshtja e pėrfolur kėtu ėshtė njė ēėshtje qė i ka sjellė urrejtje dhe luftėra njerėzimit gjatė historisė dhe kėshtu vazhdon tė jetė gjer nė ditėt tona. Obsesioni patriotik i njeriut ndaj familjes sė tij, fisit, shokėve apo racės dhe refuzimi i asaj qė ėshtė e drejtė pėr kėtė qėllim kanė qenė shkaktarėt kryesor tė shumicės sė konflikteve dhe mizorive tė kryera nė histori.
I alarmuar nga ndėrgjegja e tij, Musai pėrnjėherė kuptoj se kjo ndjenjė ishte njė e keqe qė vinte nga ndikimi i Shejtanit, dhe prandaj kėrkoi strehim (mbrojtje) nga kjo tek Zoti dhe u pendua. Nė vargjet vijuese, lexojmė pėr qasjen shembullore dhe tė ndėrgjegjshme tė pėrvetėsuar nga Musai:
Ai tha: Zoti im! I bėra keq vetes sime. Mė fal. Pastaj Zoti e fali atė. Vėrtetė qė Ai ėshtė gjithnjė Falės i Madh, i Gjithėmėshirshėm. Ai tha: Zoti im! Pėr atė qė ti mė ke nderuar, unė kurrė mė sdo tė jem ndihmės i keqbėrėsve. (Kuran, 28:16-17)
Musai pranoi gabimin e tij, atė tė mbrojtjes sė njė njeriu, nė kundėrshtim me drejtėsinė, vetėm pse ai ishte nga fisi i tij. Megjithatė, ky lloj qėndrimi paragjykues ishte i zakonshėm pėr njerėzit e Egjiptit. Me tė dėgjuar pėr vrasjen e paqėllimtė tė Musait, njerėzit e fisit tjetėr tė shtyrė nga ndenja raciste mund tė ishin hakmarrė duke vrarė Musain. Ishte frika qė kjo mund tė ndodhte ajo qė e shqetėsoi Musain:
Mėngjezi e gjeti atė nė qytet, tė frikėsuar dhe nė pritje tė asaj qė do tė ndodhte (i frikėsuar pėr pasojat e vrasjes), kur ētė shoh! Njeriu qė i kish kėrkuar atij ndihmė njė ditė mė parė, kėrkoi pėrsėri ndihmė nga ai. Musai i tha atij: Me tė vėrtetė qė ti je humbės dhe ngatėrrestar i qartė. (Kuran, 28:18)
Pra, Musai smund tė mbante mė vendin e tij nė shoqėrinė e Faraonit. I brengosur pėr sigurinė e tij, Musai kaloi natėn duke u ruajtur nga ēfarėdo e keqe e mundshme nga Faraoni dhe njerėzit e tij. Tė nesėrmen, ngjarja e cila rrėfehet nė vargun e mėsipėrm ndodhi; njeriu i cili kėrkoi ndihmėn e Musait njė ditė mė parė erdh tek ai me njė kėrkesė tė ngjashme, kėtė herė kundėr njė njeriu tjetėr. Siē bėhet e ditur nė kėtė varg, ai shpresonte qė Musai ti ndihmonte edhe njėherė tjetėr, duke u bazuar nė faktin se ishte pjesėtar i fisit tė tij. Megjithatė, Musai iu shmang pėrsėritjes sė gabimit tė njėjtė. I vetėdijshėm se shoqėruesi i tij nuk kishte tė drejtė, ai refuzoi ti ndihmonte. Atėherė shoqėruesi i Musait pėrnjėherė u kthye kundėr tij dhe filloi ta kritikonte. Ai pėrmendi kundėr Musait vrasjen e paqėllimtė qė Musai kryejti njė ditė mė parė:
Por kur po mundohej ta kapte njeriun qė ishte armiku i atyre tė dyve, burri tha: O Musa! A don tmė vrasėsh edhe mua sikur e mbyte njė njeri dje? Ti vetėm dėshiron tė bėhesh tiran nė tokė dhe nuk don tė jesh prej atyre qė bėjnė mirėsi e drejtėsi. (Kuran, 28:19)
Sidoqoftė, edhepse vrasja u krye pa qėllim, Musai merrej si njė njeri qė kishte vrarė njė Egjiptian. Ndėrkohė, Faraoni dhe krerėt e tij diskutuan dėnimin e Musait, madje edhe mundėsinė e ekzekutimit tė tij. Dikush qė dėgjoi bisedėn erdh tė paralajmėroj Musain. I brengosur pėr thurrje tė komplotit ndaj tij, Musai u largua nga Egjipti:
Njė njeri erdh duke vrapuar nga skaji mė i largėt i qytetit, duke thėnė: O Musa! E vėrtetė se krerėt janė mbledhur tė kėshillohen sė bashku pėr ty, pėr tė vrarė ty, prandaj largohu! Vėrtetė qė jam prej atyre qė tė kėshillojnė pėr tė mirė. Kėshtu ai u largua prej aty i frikėsuar dhe duke u ruajtur, duke thėnė: Zoti im! Mė shpėto prej popullit keqbėrės! (Kuran, 28:20-21)
Kėto fakte pėr jetėn e Musait na japin njohuri pėr personalitetin e Musait gjithashtu. Duket qė ai tė ketė qenė njė njeri mjaft gjaknxehtė. Gjatė pėrleshjes ai menjėherė muar anėn e njeriut nga fisi i tij dhe pastaj goditi dhe paqėllim mbyti kundėrshtarin. Nė fund, duke u frikėsuar pėr jetėn e tij, ai iku nga Egjipti. Mund tė fitohet pėrshtypja se Musai duhet tė ketė qenė gjithnjė gjaknxehtė gjatė gjithė kohės nė tė cilėn ndodhėn kėto ngjarje. Sidoqoftė, pas bisedės me Zotin, Musai mėsoi tė ketė frikė vetėm nga Zoti dhe tė kėrkojė mbrojtje (strehim) vetėm tek Ai. Ky ėshtė njė shembull shumė i mirė pėr mėnyrėn se si Zoti forcon karakterin e njeriut.